Σε κάθε παιδί υπάρχει μια μικρή σπίθα δημιουργίας, που με τον χρόνο και τη σωστή φροντίδα μπορεί να γίνει φωτιά. Το παιδί αυτό, από μικρό, συνήθιζε να γεμίζει το χαρτί με δικά του μοναδικά σχήματα. Δεν αντέγραφε εικόνες, δεν ακολουθούσε γραμμές. Δημιουργούσε δικές του επαναλαμβανόμενες φόρμες, σαν μικρές γλώσσες που μόνο εκείνο καταλάβαινε.
Σήμερα, στην ΣΤ ’Δημοτικού, αυτή η γλώσσα μετατράπηκε για πρώτη φορά σε ολοκληρωμένο έργο τέχνης. Ένα έργο που κουβαλά τη δική του ιστορία, γεμάτο ένταση, χρώμα, προσωπικό ρυθμό.

Είναι από τις στιγμές που βλέπεις τη δημιουργική εξέλιξη να συμβαίνει μπροστά σου, τη μεταμόρφωση ενός παιδικού παιχνιδιού σε εικαστική έκφραση.
Είναι μεγάλη χαρά για μένα να βλέπω παιδιά που επιλέγουν να εκφραστούν μέσα από τη δική τους ματιά, δίνοντας φωνή στη φαντασία και στα συναισθήματά τους, χωρίς να περιορίζονται σε πρότυπα και εικόνες έτοιμες.
Αυτό το έργο είναι η αρχή μιας νέας δημιουργικής διαδρομής. Και είμαι σίγουρη ότι έχει πολλά ακόμα να πει.

Το όνομα του Γιάννης Θώμος!