Κάπου ανάμεσα σε ροζ πόνυ και σκοτεινά πλάσματα, υπάρχει ένας κόσμος όπου η φαντασία των παιδιών δεν έχει όρια.

Ήρωες σκοτεινοί, γεμάτοι βία και μάχες για επιβίωση……..

Όσο και αν το «τέρας» ήταν πάντα μια αγαπημένη επιλογή στη ζωγραφική, τώρα η βία και η ένταση φαίνεται να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης παιδικής αθωότητας.

Είναι σαν να ζωγραφίζουν έναν κόσμο όπου το παιχνίδι δεν έχει κανόνες και το τέλος της περιπέτειας εξαρτάται από την ικανότητα να επιβιώσεις.

Σαν να παίρνουμε ένα μάθημα από τα παιδιά;  Δεν ξέρω ….

Ένα πόνυ και ένας δράκος αναρωτιούνται αν πήραν λάθος στροφή και συναντήθηκαν… ή μήπως αυτά τα πλάσματα είναι απλώς ήρωες που ξέχασαν να βάλουν γκλίτερ;”